Se te passejas dins la garriga, per Nadal, rescontraràs benlèu dins una comba, a l'ombra, una planta polida, a las fuelhas lusentas, que pòrta de bòlas rojas coma la brasa dau fuòc. Es lo grifol.
Sabes d'ont l'i venen aquelas bòlas rojas ? Non ? Escota plan, te zo vau dire.
Segurament que, quand èras pichon, lo papeta e la mameta t'an contat que la nuèit de Nadal es una nuèit magica ont las bèstias parlan la lenga dels òmes.
Lo matin de Nadal lo jau se lèva e crida : " Jèsus Crist es nascut ! "
La vacha demanda : " A onte ? A onte ? "
La chabra respond : " A Betelèm, a Betelèm !!! "
L'àse brama : " I fau anar, i fau anar ! "
L'àse aviá bramat : " I fau anar, i fau anar ! " e totas las bèstias s'eran enchaminadas emb eu chap a Betelèm.
Dau temps que chaminavan, lo paure àse s'avisèt que chadun portava quauque present per lo ninon que veniá de nàisser. La vacha portava lo lach, la jalina, l'uòu e la chabra, de bon formatge. Eu, aviá pas pres res. Aquò lo fasiá migrar e se'n voliá beucòp.
" De que vai dire de ieu nòstre Sénher ? Dirà que sei un àse e aurà plan rason. "
Tot pietadós, era preque de passar la pòrta de l'estable quand avisèt una bèla mata de grifol.
" Qu'es polida aquela planta, amb sas fuèlhas lusentas e vernissadas. Ne'n vau culhir un ramelet e ne'n farai present al pichon Jèsus " se dissèt tot content.
Sarrèt las dents sus las branchetas a las fuèlhas escosentas e dintrèt triomfant dins la grépia sens faire cas de la sang que rajava de sas pòtas e que tombava sus las fuèlhas.
Nòstre Sénher ne fuguèt tocat e vouguèt que d'aqueu jorn, lo grifol portèssa de las fruchas rojas coma de pèrlas de sang en sovenir justament dau pichon e dolorós present dau paure ase.
E tric tric, mon conte es finit,
e tric trac mon conte es ’chabat.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire