L’origina de la grépia es marselhesa.
Es una representacion, en figurinas d’argela, de la nativitat, inspirada de las pastoralas que se fasián, e se fan enquera, dins las glèisas, emb de personatges vius. Lo mot de santon, passat au francés, es un mot occitan, lo diminitiu ipocoristic de sant.
Au sègle XVIII, los santonièrs aponden au personatges biblics (Jèsus, Maria, Josèp, los Reis Mages, e mai l’àsne e lo buòu) de personatges de la vita cotidiana. Tots los mestiers tradicionaus, de la vila, dau champestre e de la mar, seràn
representats, los pastres de segur, mas tanben lo molinier, lo fornier, lo peschaire, l’orsalhièr, l’amolaire, la bujadièra, la paisana... tots emb un present que venen portar a l’enfanton.
Lo pastre, la peissonièra, lo tamborinaire.
(Far la descripcion pagina 144 dau libre, lo tamborinaire amb lo tamborin, lo pifre dins la man gaucha e lo capèl bèl, lo pastre amb la
jarga e lo baston, un anheu jos lo braç, los autres a l’entorn.
I a tanben lo ravit, dins sa posicion emblematica, braçs levats e l’aire inocent.
Per veire d’autres santons, anar sus los sitis dels santonièrs mai coneguts, coma Carbonel de Marselha o Fouque, d’Ais de Provença :
http://www.claude-carbonel.com
http://www.santonsfouque.fr
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire