La nuech de Nadau.

La nuech de Nadau es un temps de granda confusion per l’infern. Las fachilieras, los lops-garons e los diables se coneissen pas de colèra, per’mor que Nòste-Sénher es nassut ; e fan pertot tant de maschantisas que poden.
Aquela nuech, quand partan per la messa, se fau plan gardar d’abandonar los petits mainatges tots solets dins las maisons. S’es estat vist que las fachilieras an profitat de çò que los pairs e mairs eran sortits, per entrar per getar daus sòrts e balhar dau mau. Tan plan disen que dau costat dau Mas de Fimarcon (¹), los parents, en rentrar de la messa, troberèn un de lors mainatges tot embrochat e que las sorcièras anavan far rostir.



Una nuech de Nadau, doas femnas se n’èran anadas a la messa a Leitora, e en atendent que sonèssen a Sent-Gervasi, se passejavan sus lo bastion (²). Tot en se passejar se trapan en una brancha. 
« Catalina- çò dissèt la Isabela, ’massa ’quela brancha ».
Màs la Catalina aguet pas nonmàs ’massat la brancha que lo vent l’emportet, coma la Isabela, sus la plana de Bustèth (³), onte los sorcièrs tenián lo Sabat.
Tot aqueste meschent monde trepava e que dançava en rond, en esperar que lo diable arribessa per far la paia. Lo Diable arribet a la fin sus una charreta ’talada de chats e de chaiòlats, e drubisset una granda caissa tota plena d’escuts e de lois d’aur. Màs, a proporcion que pagava los fachiliers, los escuts, se chambiavan en charbons e los lois d’aur en fuelhas de ronzilhas sechas.
La paia facha, lo Diable comencet la mala messa, en far lo signe de la crotz en tèrra emb lo pè mança ; e legissèt lo sent evangèli tot a contra piau. Au moment de la consecracion, levet en l’aire una ostia negra a tres punchas ; e los grapauds e las barbòtas se boteren tots a chantar.
Après la consecracion, las gents dau sabat ne’n aneren totas, l’una après l’autra, emb una chandela negra a la man, baisar lo Diable dejós la coa.



« Aqui vòstre torn-çò dissèt una vielha surciera a la Catalina-. I volètz anar ?
- Nani mon Diu ! »
Au mot de Diu, lo Diable fugisset tant que terra coma son meschent monde a l’endarrier. E còp sec, la Catalina e la Isabela se troberen tornadas sus lo Bastion, coma sonavan lo prumier còp de la messa de mièjanuech.
D’aprèp los « Contes de Gasconha » de Joan Francès BLADÉ.
Contat per Francesa Lalana, de Leitora (gers).
(¹)Comuna dau canton de Leitora dens Gèrs.
L’apelan tanben Mas-D’Auvinhon.(²) Passejada publica.
(³)Bòrda au nòrd de Leitora.